نیمه نامرئی فناوری؛ آیا هوش مصنوعی قدرت تفکر را از انسان می‌گیرد؟
تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۱۸۶۷۲
خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ همانطور که هوش مصنوعی بیشتر و بیشتر به زندگی روزمره مردم نفوذ می‌کند، نگرانی در مورد آن نیز افزایش می‌یابد. بیش‌ترین نگرانی‌ها در مورد سرکشی شدن هوش مصنوعی و خاتمه دادن به اربابان انسانی آن است.
اما در پس درخواست‌ها برای توقف توسعه هوش مصنوعی مجموعه‌ای از آسیب‌های اجتماعی ملموس‌تر وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما تحقیقات روانشناسانی که نحوه تصمیم‌گیری افراد را مطالعه می‌کنند، آنها را به این باور رسانده است که همه این خطرات تحت الشعاع تهدیدی عمیق‌تر و عمدتاً نامرئی‌تر هستند. به این معنا که هوش مصنوعی تنها یک کلید ساده است که باعث می‌شود افراد در تصمیم‌گیری‌های متفکرانه ضعیف‌ترعمل کنند.
تصمیم‌گیری متفکرانه چه مراحلی دارد؟
فرآیند تصمیم گیری متفکرانه شامل سه مرحله عقل سلیم است که با صرف زمان برای درک کار یا مشکلی که با آن روبرو هستید آغاز می‌شود. از خود بپرسید، چه چیزی را باید بدانید، و چه کاری باید انجام دهید تا تصمیمی بگیرید که بعداً بتوانید با اطمینان و اطمینان از آن دفاع کنید؟
پاسخ به این سؤالات وابسته به جستجوی فعالانه اطلاعاتی است که هم شکاف‌های دانش شما را پر می‌کند و هم باور‌ها و مفروضات قبلی شما را به چالش می‌کشد. در واقع، این اطلاعات خلاف واقع احتمالات جایگزینی هستند که وقتی افراد خود را از مفروضات خاص رها می‌کنند، ظاهر می‌شوند و در نهایت شما را برای دفاع از تصمیم‌هایتان در هنگام انتقاد تجهیز می‌کنند.
مرحله دوم جستجو و در نظر گرفتن بیش از یک گزینه است. آیا می‌خواهید کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید؟ فرقی نمی‌کند به چه کسی رای می‌دهید، شغل‌هایی که می‌پذیرید یا چیز‌هایی که می‌خرید، همیشه بیش از یک راه وجود دارد که شما را به آنجا می‌رساند. تلاش برای در نظر گرفتن فعالانه و رتبه بندی حداقل چند گزینه معقول در میان مزایا و معایب آنها نشانه انتخاب متفکرانه و قابل دفاع است.
مرحله سوم این است که مایل باشید بسته شدن یک تصمیم را تا زمانی که تمام کار‌های سنگین ذهنی لازم را انجام داده‌اید به تعویق بیندازید. به این معنی که شما یک تصمیم دشوار یا مهم را پشت سر گذاشته‌اید؛ اما هزینه حرکت پیش از موعد می‌تواند بسیار بیشتر از وقت گذاشتن برای انجام تکالیف باشد؛ زیرا زمانی را برای فکر کردن بیشتر اختصاص نداده‌اید.
خطرات برون سپاری تصمیمات به هوش مصنوعی
هوش مصنوعی فرصت تمرین فرآیند تصمیم گیری متفکرانه و قابل دفاع را از مردم سلب میکندبرداشتن هیچ یک از این سه مرحله خیلی سخت نیست. اما، برای بیشتر افراد شهودی نیست. اتخاذ تصمیمات متفکرانه و قابل دفاع نیازمند تمرین و انضباط شخصی است؛ و این جایی است که آسیب پنهانی که هوش مصنوعی افراد را در معرض آن قرار می‌دهد ظاهر می‌شود: هوش مصنوعی بیشتر «تفکر» خود را در پشت صحنه انجام می‌دهد و پاسخ‌هایی را به کاربران ارائه می‌دهد که فاقد زمینه و تامل هستند. بدتر از آن، هوش مصنوعی فرصت تمرین فرآیند تصمیم گیری متفکرانه و قابل دفاع را از مردم سلب می‌کند.
در نظر بگیرید که امروزه مردم چگونه به بسیاری از تصمیمات مهم برخورد می‌کنند. انسان‌ها به‌خاطر این که مستعد طیف گسترده‌ای از سوگیری‌ها هستند، به خوبی شناخته شده‌اند، زیرا در هنگام صرف انرژی ذهنی، ما معمولاً صرفه‌جویی می‌کنیم. این صرفه جویی باعث می‌شود که مردم وقتی تصمیمات به ظاهر خوب یا قابل اعتمادی برای آنها گرفته می‌شود، آن را دوست داشته باشند. از آنجایی که انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند بیشتر از اینکه برای خودمختاری خود ارزش قائل باشند، برای امنیت و پذیرش جوامع خود ارزش قائل می‌شوند.
حالا هوش مصنوعی را به این ترکیب اضافه کنید. نتیجه آن یک بازخورد خطرناک است: داده‌هایی که هوش مصنوعی استخراج می‌کند تا الگوریتم‌های خود را تقویت کند، از تصمیم‌های مغرضانه افراد تشکیل شده است که همچنین فشار انطباق را به جای خرد استدلال انتقادی منعکس می‌کند. اما از آنجایی که مردم دوست دارند برای آنها تصمیم بگیرند، تمایل دارند این تصمیمات بد را بپذیرند و به تصمیم بعدی بروند. در نهایت، نه ما و نه هوش مصنوعی در نهایت عاقل‌تر نمی‌شویم!
اما و اگرهای متفکر بودن در عصر هوش مصنوعی
این اشتباه است که بگوییم هوش مصنوعی هیچ مزیتی برای جامعه ندارد. به احتمال زیاد، در زمینه‌هایی مانند امنیت سایبری، مراقبت‌های بهداشتی و مالی، که در آن مدل‌های پیچیده و حجم عظیمی از داده‌ها باید به‌طور معمول و سریع تجزیه و تحلیل شوند، چنین خواهد شد. با این حال، بیشتر تصمیمات روزانه ما به این نوع تحلیل نیاز ندارد.
اما چه بخواهیم چه نخواهیم، بسیاری از ما قبلاً از هوش مصنوعی و کار‌های انجام شده توسط آن مشاوره دریافت کرده‌ایم، از سرگرمی و سفر گرفته تا تکالیف مدرسه، مراقبت‌های بهداشتی و مالی. از این رو طراحان سخت در حال کار بر روی نسل بعدی هوش مصنوعی هستند که قادر خواهد بود بیشتر تصمیمات روزانه ما را خودکار کند، مسئله‌ای به نظر روانشناسان می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
در دنیایی که به لطف الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی،تفکر مردم در حال حاضر تحت محاصره هستند. اگر به هوش مصنوعی اجازه دهیم به سطحی از پیچیدگی برسد، در معرض خطر قرارمی‌گیریم. از طرفی ما مدیون خود هستیم چرا که باید در برابر صدای آژیر هوش مصنوعی مقاومت کنیم و مالکیت امتیاز واقعی و مسئولیت انسان بودن را با «توانایی فکر کردن و انتخاب» از هوش مصنوعی پس بگیریم.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: هوش مصنوعی تفکر فکر کردن خطرات هوش مصنوعی تصمیم گیری هوش مصنوعی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۱۸۶۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محققان: با هوش مصنوعی می‌توان آرتروز را ۸ سال زودتر پیش‌بینی کرد
به گزارش Livescience و براساس مقاله منتشرشده در Science Advances، محققان می‌گویند با آزمایش خون می‌توان آرتروز زانو را در افرادی که هنوز علائمی در آنها ایجاد نشده است و تا هشت سال قبل از اینکه اشعه ایکس قادر به تشخیص تغییرات در استخوان‌های آنها باشد، شناسایی کرد. در این پژوهش، محققان خون ۲۰۰ فرد را که در اولین نمونه‌گیری از خونشان هیچ علامتی از آرتروز نداشتند، تجزیه‌وتحلیل کردند.
تشخیص زودهنگام آرتروز با استفاده از آزمایش خون
استئوآرتریت (Osteoarthritis) یا آرتروز شایع‌ترین شکل آرتریت است و بیش از ۳۲.۵ میلیون بزرگسال در ایالات‌متحده به آن مبتلا هستند. این بیماری در ابتدا به‌عنوان یک بیماری «ساییدگی» شناخته می‌شد؛ زیرا زمانی رخ می‌دهد که غضروف داخل یک مفصل (معمولاً در دست‌ها و زانوها) از بین می‌رود. این امر باعث می‌شود استخوان زیرین در طول زمان تغییر کند و منجر به درد، سفتی و تورم شود.
بااین‌حال، اکنون شواهد نشان می‌دهد که نوعی التهاب می‌تواند محرک اصلی آسیب مفصلی در آرتروز باشد. این بدان معناست که نوعی «بیومارکر» (زیست‌نشانگر) یا علامت قابل اندازه‌گیری در بدن وجود دارد که می‌تواند نشان دهد که این بیماری مدت‌ها قبل از اینکه آسیب ساختاری قابل تشخیص باشد، شروع می‌شود.
محققان در این پژوهش از مجموعه خون ۲۰۰ فرد استفاده کردند؛ این افراد درواقع از سال ۱۹۸۹ به‌صورت سالانه از نظر استئوآرتریت مورد ارزیابی قرار می‌گرفتند. حدوداً ده سال بعد، نیمی از این افراد به آرتروز مبتلا شدند. به همین دلیل می‌توان بیومارکر‌های این افراد را طی سال‌های مختلف سنجید.
محققان با استفاده از هوش مصنوعی، شش پروتئین را در نمونه‌های خون افراد شناسایی کردند که نشان می‌دهد فرد به استئوآرتریت مبتلا می‌شود یا خیر. این پروتئین‌ها هشت یا چهار سال قبل از تشخیص با پرتو ایکس، در خون آنها مشاهده شده بود.
با تشخیص این پروتئین‌ها، می‌توان با دقت ۷۷ درصد تشخیص داد که آیا فرد در آینده به آرتروز مبتلا می‌شود یا خیر. این روش در مقایسه با دقت حدود ۵۰ درصدی روش‌های مبتنی بر وزن و سن و همچنین دقت ۵۷ درصدی روش‌های مبتنی بر درد زانو، رقم خوبی محسوب می‌شود.
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوری
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است